ناشران بعد از انقلاب
با انقلاب 1357 نسل سوم ناشران پا به عرصه وجود ميگذارد. اين نسل از ناشران، جواناني هستند كه با پديده كتابهاي «جلد سفيد» به بازار كتاب ملحق ميشوند. اينها كه اكثرشان كاركنان شاغل در كتابفروشيهاي نسل اول و نسل دوم بودهاند و در عمل از عطش جوانان به خواندن كتابهاي سانسور شده و ممنوع، اطلاع دارند، با چاپ كتابهاي ممنوع ـ با جلد سفيد (هم به دليل پنهانكاري از تعقيب حكومت و هم به دليل فرار از پرداخت حقالتأليف به صاحبان اثر)ـ وارد عرصه نشر كتاب ميشوند. بخش عمده فعاليتهاي انتشاراتي در ماههاي اول انقلاب، در تيول اين جوانان است.
با استعفاي دولت موقت و سختگيري وزارت ارشاد، پديده كتابهاي «جلد سفيد» فروكش ميكند. اما تعداد بيشماري از همين جوانان، همراه با جوانان ديگري كه جاذبه كار نشر، دامانشان را رها نميكرده است، به صورت نسل سوم، و با داشتن جواز نشر از طرف وزارت ارشاد، پا به ميدان ميگذارند، که نامهايي چون: انتشارات «روشنگران»، «دماوند»، «فرزان»، «فرهنگ معاصر»، «رسا»، «هيرمند»، «كتابسرا»، «نشرآزمون»، «نشرمركز»، «طلايه»، «پرواز»، «نشرگفتار»، «نشرخرم»، «نشرچشمه»، «نيلوفر»، «جامي»، «كاوش»، طرح نو و صدها نام ديگري كه همگي پس از انقلاب پا به عرصه وجود گذاشتهاند، از آن جملهاند.
نسل اول به دليل موروثي بودن شغل و نسل دوم به دليل فرهيختگي ناشران، از يك نوع همرنگي برخوردارند. نسل سوم اما از اين يكرنگی برخوردار نيست. گروهي صرفاً به دليل اقتصادي و گروهي به دليل آرمانخواهي به اين صنعت روی آوردهاند.
جالب آنكه اين سه نسل، هماكنون در كنار هم و به موازات هم، در صحنه صنعت نشر كتاب حضور دارند. این ناشران همچنان به تلاش فرهنگي خود ادامه ميدهند. با فرض آن كه تعداد نسل اول كمتر، تعداد نسل دوم بيشتر و تعداد نسل سوم بيشترين را تشكيل ميدهند.
بدون دیدگاه