خودناشری در ایران
در ایران هم خودناشری از چندی پیش به میزان اندکی رایج شده است. احتمال میرود اگر خودناشران بتوانند بازارهای کتاب خود را بشناسند و گسترش دهند، یا مجامع و محافل فرهنگی غیر انتفاعی به کمک آنها بیایند، با شتاب بیشتری گسترش بیابد.
پدیده خود ناشری یا ناشر/ مولف از آنجا به وجود آمده که پدیدآورندگان با سرمایه خود اقدام به نشر کتاب کنند. این پدیده در حال حاضر به دلیل رواج اینترنت و شبکههای اطلاعاتی و با استفاده از امکانات نشر الکترونیکی تقویت شده است و بسیاری از پدیدآورندگان به دلایل مختلف، تمایل دارند خود اقدام به انتشار آثارشان نمایند.
پدیده خود ناشری در ایران نیز رایج است. به خصوص در سالهای اخیر به دلیل بالا رفتن هزینه چاپ و نشر کتاب، بورکراسیهای زائد و پیچ و خمهای دیوانسالاری در مسیر نشر کتاب، کوتاه شدن مسیر دستیابی خوانندگان به اطلاعات و کتابهای مورد نیاز و از بین رفتن اعتماد بین نویسندگان و ناشران و مشکلات مربوط به حق مؤلف -که در این وضعیت تا حدودی مرتفع شده- از رشد بالایی برخوردارگردیده است.
خودناشری در ایران به دو گونه مطرح است. نوع اول: پدید آورندگانی که شخصاً اقدام به انتشار آثارشان میکنند. به اصطلاح ناشر مؤلف یا مؤلف ناشر نامیده میشوند. شکل دوم: پدیدآورندگان سازمانی که نشر جزء فعالیت اصلی آنها نیست. آنها به صورت موردی و بدون همکاری با ناشر اثر خود را منتشر میکنند.
بدون دیدگاه